Op de helft
Door: David
Blijf op de hoogte en volg David
16 November 2014 | Seychellen, Seychelles
Bonjour!
Er zijn alweer 11 weken vervlogen en dat betekend dat ik ongeveer op de helft ben van dit avontuur. Inmiddels ben ik klaar in Anse Royale en heb ik een week meegekeken bij de occupational therapy (ergotherapie).
Mijn laatste week in Anse Royale was goed. Veel nieuwe patiënten gezien en een goede beoordeling gekregen van mijn begeleider op die plek. In die laatste week heb ik ook een paar bizarre dingen meegemaakt. Zo had ik een patiënt die dronken was, maar gelukkig wel erg grappig. Hij ging raden waar ik vandaan kwam. Hij zei Engeland en toen zei ik dat hij erg in de buurt zat en dat het een klein landje ernaast was. Na even denken kwam hij heel overtuigend met Jamaica. Gelukkig kon hij er daarna ook zelf om lachen, maar blijkbaar is zijn topografie minder sterk dan z'n drankgebruik.
Toen ik op een middag in de bus naar huis zat stonden bij een bushalte ergens in de bergen twee mannen met een hele grote tas. Toen de eerste man in wilde stappen met de tas leek het alsof de tas erg zwaar was. Toen hij de tas bijna het trappetje van de bus op gesleept had scheurde de tas open en kwamen er allemaal geel witte balletjes uit. En het leek alsof er een heel groot stuk vlees in de tas zat. Uiteindelijk bleek dat de mannen een zeeschildpad hadden gevangen en dat de eieren door de bus lagen. Helaas voor de mannen is dat super illegaal en kan je daar een flinke straf voor krijgen hier in de Seychellen. Dus de buschauffeur werd ontzettend kwaad en ze moesten zo snel mogelijk alle troep opruimen en mochten niet mee in de bus. Uiteraard hadden meerdere mensen in de bus de politie al gebeld.
Om het weekend te vieren ben ik die vrijdag met m'n huisbaas naar een restaurant gegaan waar ze goede livemuziek hebben op vrijdagavond. Daarna zijn we naar het casino geweest op Eden Island en daarna nog even wat gedronken. Aan het einde van de avond bleek mijn huisbaas niet meer in staat om auto te rijden. Dat was het moment waarop ik mijn eerste ervaring als bestuurder in de Seychellen heb op gedaan. Erg vreemd als alles aan de andere kant zit. Gelukkig was het een automaat dus dat was makkelijk.
Één keer in de paar weken organiseert het National Sportscouncil een hike ergens op Mahé. Je betaald dan 25 SR (ongeveer 1,50 euro) en dan brengen ze je naar het startpunt en halen ze je op op het eindpunt. Op zondag ben ik meegegaan met deze hike van Bel Ombre naar Ans Major en toen over de bergen naar Cap Ternay. In totaal was het ongeveer 3 uur lopen door de bush met een korte stop in Ans Major. Dit is een super mooi klein strandje waar je niet met de auto kan komen. Het was erg zweten en best pittig, maar zeker leuk.
De afgelopen week heb ik dan een weekje meegekeken met OT (occupational therapy). Hun hoofdlocatie is net als de fysiotherapie in Seychelles Hospital dus ik kon weer redelijk 'uitslapen' deze week aangezien dat naast mijn huis is. Op maandag en donderdag was ik in het ziekenhuis met een therapeut die gespecialiseerd is in handen. Veel mensen met geopereerde flexor of extensor pezen en vingerfracturen. Erg interessant om te zien welke technieken zij gebruiken om de mobiliteit en kracht in de hand en arm terug te krijgen. Ook heb ik de kans gekregen om te zien hoe ze een op maat gemaakte spalk maken.
Op dinsdag was ik ook in het ziekenhuis, maar toen met een therapeut die gespecialiseerd is in het werken met kinderen. Hier kwamen vooral kinderen met gedragsproblematiek zoals autisme, hyperactiviteit en concentratieproblemen. Hierin vond ik het meest interessant om te zien hoe deze therapeut te werk ging. Haar manier van werken heeft erg veel weg had het onderwijs in Nederland.
Woensdag heb ik een dag meegelopen op de psychiatrische dagopvang in North East Point Hospital. Dat is een complex waar ze een bejaarden tehuis, psychiatrische dagafdeling, mental home, ziekenhuis, afkickkliniek en hospice hebben. Op de dagopvang werden cliënten behandeld die wel gewoon thuis wonen, maar een paar keer week komen voor therapie. Deze therapie bestaat eigenlijk uit doen wat ze leuk vinden zoals houtbewerking, schilderen, knutselen, elektrische dingen bouwen, koken of tuinieren. De dingen die ze maken kunnen ze dan verkopen.
Vooral het mental home heeft veel indruk gemaakt. Veel mensen zitten daar gewoon achter slot en grendel door hun mentale stoornis als gevolg van alcohol, drugs of wellicht aangeboren. Mijn begeleider liet me deze afdeling zien dus we liepen de gang in en toen zag ik een man achter een raam staat, maar er zaten tralies voor het raam. Dat is wel vaker hier en dat is niet zo gek. Toen ik dichterbij kwam en in de kamer keek stond er alleen een lege kast en een bed met een matras. Op het matras lag een short en een shirt. Je raad het al.. de man stond naakt voor het raam te schreeuwen, omdat stemmen in zijn hoofd zeiden dat hij zijn kleding uit moest doen. Erg triest om dat zo in het echt te zien. Gelukkig gebeuren er ook grappige dingen daar. Er was een tweeling van 63 die daar al bijna hun hele leven zaten. Wij brachten ze naar de tuin, zodat ze daar wat domino konden spelen. Toen ze in de tuin zaten begonnen ze ineens heel hard te lachen. De verpleegster vroeg wat er aan de hand was en toen zeiden ze dat ze ons aan het uitlachen waren, omdat we sukkels waren. Was op dat moment erg grappig, had je bij moeten zijn.
Vrijdag ging ik weer naar North East Point Hospital, maar dit keer voor een feestje. Elk jaren vieren ze daar speciaal voor de ouderen de verjaardag van de Ex-president. Zelf is de beste man hier niet aanwezig aangezien hij zelf al redelijk op leeftijd is, maar de minister van gezondheid is er wel namens hem. Het is een vrij officiële gelegenheid met fotografen en televisie en de poppenkast. Was een leuk feestje met lekker eten, drinken, zingen en dansen. Tegen het einde heb ik een paar keer een oudere man op moeten vangen die iets te diep in het glaasje gekeken had. Oh ja, als klap op de vuurpijl sta ook nog in krant van zaterdag door dat feestje haha.
Al met al een leerzame week met OT met een goede afsluiter.
Zaterdag avond ben ik uit eten geweest met Ira en haar gezin naar een Indiaas restaurant. Heerlijk gegeten daar! Afgelopen nacht was een iets minder succes. Ik schrok wakker door een knal en daarna hoorde ik allemaal geluiden in de woonkamer en keuken, dus ik dacht dat er ingebroken werd. Uiteindelijk kwam de politie en op dat moment zag ik een dikke vette rat door de keuken lopen. In de woonkamer was alles nog precies zoals ik het had achter gelaten gelukkig. Vandaag ga ik maar eens op rattenjacht.
Vanaf volgende week zal ik voor drie weken werkzaam zijn in North East Point Rehabilitation. Dat is weer een andere locatie waar ik vooral zal werken met mensen die revalideren na een CVA, ongeluk of amputatie. Hopelijk kan ik ook zien hoe ze een prothese maken. Dit is weer iets heel anders, maar ik heb er wel zin in. Tzt zal ik weer even laten weten hoe dat is verlopen.
Bye bye
David
Er zijn alweer 11 weken vervlogen en dat betekend dat ik ongeveer op de helft ben van dit avontuur. Inmiddels ben ik klaar in Anse Royale en heb ik een week meegekeken bij de occupational therapy (ergotherapie).
Mijn laatste week in Anse Royale was goed. Veel nieuwe patiënten gezien en een goede beoordeling gekregen van mijn begeleider op die plek. In die laatste week heb ik ook een paar bizarre dingen meegemaakt. Zo had ik een patiënt die dronken was, maar gelukkig wel erg grappig. Hij ging raden waar ik vandaan kwam. Hij zei Engeland en toen zei ik dat hij erg in de buurt zat en dat het een klein landje ernaast was. Na even denken kwam hij heel overtuigend met Jamaica. Gelukkig kon hij er daarna ook zelf om lachen, maar blijkbaar is zijn topografie minder sterk dan z'n drankgebruik.
Toen ik op een middag in de bus naar huis zat stonden bij een bushalte ergens in de bergen twee mannen met een hele grote tas. Toen de eerste man in wilde stappen met de tas leek het alsof de tas erg zwaar was. Toen hij de tas bijna het trappetje van de bus op gesleept had scheurde de tas open en kwamen er allemaal geel witte balletjes uit. En het leek alsof er een heel groot stuk vlees in de tas zat. Uiteindelijk bleek dat de mannen een zeeschildpad hadden gevangen en dat de eieren door de bus lagen. Helaas voor de mannen is dat super illegaal en kan je daar een flinke straf voor krijgen hier in de Seychellen. Dus de buschauffeur werd ontzettend kwaad en ze moesten zo snel mogelijk alle troep opruimen en mochten niet mee in de bus. Uiteraard hadden meerdere mensen in de bus de politie al gebeld.
Om het weekend te vieren ben ik die vrijdag met m'n huisbaas naar een restaurant gegaan waar ze goede livemuziek hebben op vrijdagavond. Daarna zijn we naar het casino geweest op Eden Island en daarna nog even wat gedronken. Aan het einde van de avond bleek mijn huisbaas niet meer in staat om auto te rijden. Dat was het moment waarop ik mijn eerste ervaring als bestuurder in de Seychellen heb op gedaan. Erg vreemd als alles aan de andere kant zit. Gelukkig was het een automaat dus dat was makkelijk.
Één keer in de paar weken organiseert het National Sportscouncil een hike ergens op Mahé. Je betaald dan 25 SR (ongeveer 1,50 euro) en dan brengen ze je naar het startpunt en halen ze je op op het eindpunt. Op zondag ben ik meegegaan met deze hike van Bel Ombre naar Ans Major en toen over de bergen naar Cap Ternay. In totaal was het ongeveer 3 uur lopen door de bush met een korte stop in Ans Major. Dit is een super mooi klein strandje waar je niet met de auto kan komen. Het was erg zweten en best pittig, maar zeker leuk.
De afgelopen week heb ik dan een weekje meegekeken met OT (occupational therapy). Hun hoofdlocatie is net als de fysiotherapie in Seychelles Hospital dus ik kon weer redelijk 'uitslapen' deze week aangezien dat naast mijn huis is. Op maandag en donderdag was ik in het ziekenhuis met een therapeut die gespecialiseerd is in handen. Veel mensen met geopereerde flexor of extensor pezen en vingerfracturen. Erg interessant om te zien welke technieken zij gebruiken om de mobiliteit en kracht in de hand en arm terug te krijgen. Ook heb ik de kans gekregen om te zien hoe ze een op maat gemaakte spalk maken.
Op dinsdag was ik ook in het ziekenhuis, maar toen met een therapeut die gespecialiseerd is in het werken met kinderen. Hier kwamen vooral kinderen met gedragsproblematiek zoals autisme, hyperactiviteit en concentratieproblemen. Hierin vond ik het meest interessant om te zien hoe deze therapeut te werk ging. Haar manier van werken heeft erg veel weg had het onderwijs in Nederland.
Woensdag heb ik een dag meegelopen op de psychiatrische dagopvang in North East Point Hospital. Dat is een complex waar ze een bejaarden tehuis, psychiatrische dagafdeling, mental home, ziekenhuis, afkickkliniek en hospice hebben. Op de dagopvang werden cliënten behandeld die wel gewoon thuis wonen, maar een paar keer week komen voor therapie. Deze therapie bestaat eigenlijk uit doen wat ze leuk vinden zoals houtbewerking, schilderen, knutselen, elektrische dingen bouwen, koken of tuinieren. De dingen die ze maken kunnen ze dan verkopen.
Vooral het mental home heeft veel indruk gemaakt. Veel mensen zitten daar gewoon achter slot en grendel door hun mentale stoornis als gevolg van alcohol, drugs of wellicht aangeboren. Mijn begeleider liet me deze afdeling zien dus we liepen de gang in en toen zag ik een man achter een raam staat, maar er zaten tralies voor het raam. Dat is wel vaker hier en dat is niet zo gek. Toen ik dichterbij kwam en in de kamer keek stond er alleen een lege kast en een bed met een matras. Op het matras lag een short en een shirt. Je raad het al.. de man stond naakt voor het raam te schreeuwen, omdat stemmen in zijn hoofd zeiden dat hij zijn kleding uit moest doen. Erg triest om dat zo in het echt te zien. Gelukkig gebeuren er ook grappige dingen daar. Er was een tweeling van 63 die daar al bijna hun hele leven zaten. Wij brachten ze naar de tuin, zodat ze daar wat domino konden spelen. Toen ze in de tuin zaten begonnen ze ineens heel hard te lachen. De verpleegster vroeg wat er aan de hand was en toen zeiden ze dat ze ons aan het uitlachen waren, omdat we sukkels waren. Was op dat moment erg grappig, had je bij moeten zijn.
Vrijdag ging ik weer naar North East Point Hospital, maar dit keer voor een feestje. Elk jaren vieren ze daar speciaal voor de ouderen de verjaardag van de Ex-president. Zelf is de beste man hier niet aanwezig aangezien hij zelf al redelijk op leeftijd is, maar de minister van gezondheid is er wel namens hem. Het is een vrij officiële gelegenheid met fotografen en televisie en de poppenkast. Was een leuk feestje met lekker eten, drinken, zingen en dansen. Tegen het einde heb ik een paar keer een oudere man op moeten vangen die iets te diep in het glaasje gekeken had. Oh ja, als klap op de vuurpijl sta ook nog in krant van zaterdag door dat feestje haha.
Al met al een leerzame week met OT met een goede afsluiter.
Zaterdag avond ben ik uit eten geweest met Ira en haar gezin naar een Indiaas restaurant. Heerlijk gegeten daar! Afgelopen nacht was een iets minder succes. Ik schrok wakker door een knal en daarna hoorde ik allemaal geluiden in de woonkamer en keuken, dus ik dacht dat er ingebroken werd. Uiteindelijk kwam de politie en op dat moment zag ik een dikke vette rat door de keuken lopen. In de woonkamer was alles nog precies zoals ik het had achter gelaten gelukkig. Vandaag ga ik maar eens op rattenjacht.
Vanaf volgende week zal ik voor drie weken werkzaam zijn in North East Point Rehabilitation. Dat is weer een andere locatie waar ik vooral zal werken met mensen die revalideren na een CVA, ongeluk of amputatie. Hopelijk kan ik ook zien hoe ze een prothese maken. Dit is weer iets heel anders, maar ik heb er wel zin in. Tzt zal ik weer even laten weten hoe dat is verlopen.
Bye bye
David
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
